Ik snap niks van oorlog,
niks van grote mensen,
waarom zoveel ruzie,
boosheid en verdriet.
Waarom niet samen,
leuke dingen delen,
elkaar van alles leren,
ik begrijp het niet.

De Vader in de hemel,
had zulke mooie plannen,
een prachtig paradijs,
geen wapens, geen gezeur.
Maar mensen willen alles,
weten alles beter,
kiezen zelf hun leven,
en ik als kind? Ik treur.

Ik verlang naar vrede,
voor iedereen op aarde,
voor de kinderen in landen,
waar het anders is.
Daar vechten ze om eten,
zijn ze bang, verdrietig,
ik vind dat niet normaal
we hebben ons vergist.

We kunnen nu nog kiezen,
voor vrede in ons leven,
vraag de Here Jezus,
om te komen in jouw hart.
Als iedereen maar meedoet,
dan kunnen wij weer spelen,
als kinderen met elkaar,
zonder ruzie, wist jij dat?