we moesten ergens heen,
er reden mensen voor ons,
ik vertel je maar meteen,
mijn vader begon te schelden,
op de mensen op de weg,
ze gingen veel te langzaam,
dat was werkelijk pech.
Hij drukte op de claxon,
riep: "Ga eens aan de kant,
slakken horen in het gras,
niet op de snelweg… want…
Ik wil harder, nog veel harder,
heel snel komen op de plaats,
waar ik spoedig zijn moet,
ik heb alle dagen haast."
Maar in het dagelijks leven,
kiest mijn vader voor de Heer,
kiest niet voor de brede weg,
al gaat het als een speer.
Toch wil hij niet die weg gaan,
hoewel hij van snelheid houdt,
die weg leidt naar de afgrond
dat is natuurlijk fout.
Die weg is best wel simpel,
zonder obstakels snel omlaag,
maar de smalle weg omhoog,
gaat moeilijk en soms traag.
Juist daarom is het nodig,
om te stoppen op je plaats,
eventjes goed na te denken,
welke weg jij kiest vandaag.
Gelukkig koos mijn vader,
voor die smalle weg met Hem,
liep hij niet te hard van stapel,
maar hij trapte op de rem.
De smalle weg is moeilijk,
maar Jezus neemt het stuur,
brengt ons veilig langs obstakels,
begeleidt ons ieder uur.
