Sandra (3)

Sandra,

Zo dikwijls smeekten wij:
" Kom vrouwke, wordt wakker.
Sta op uit jouw coma,
en herleef."
En kijk! Vandaag voelt
jouw hand onze handen.
We hebben zolang op je
gewacht!

Je voelt weer onze tedere zorg
voor je, de knuffels
van jouw kindjes,
die je verder wou zien opgroeien,
het medeleven van jouw 
familie en vriendinnen,
de grapjes van de verpleegsters.

Je geniet zo van 
de dagelijkse wandelingen
in de natuur,
samen met jouw mamâ,
in de rolstoel.

Eindeloos geduld,
het alfabet, en jouw knipoog
doorbraken jouw "stilte".

Jezus, vandaag komen we
niet alleen.
Jij vergezelt ons, telkens weer...
onmerkbaar, onzichtbaar.
En toch zo aanwezig.
Het is alsof Jouw zachte hand
haar aanraakt...

Jezus, ons geloof waakt.
Wil Jij nu onze hoop vast houden.


(3) d.i. 3e vd 4 gedichten over
      Sandra, een locked- in patiënte.