Sandra (2)

Je bent ontwaakt!
Je "spreekt" in duizend tranen,
in zoveel "woorden",
die je niet spreken kan,
en die wij niet verstaan.

In jouw ogen leeft
een ontzettende hulpeloosheid,
die wij ook voelen,
niet wetende welke weg
met jou te gaan...

We hadden je zo graag
weer gelukkig en vrolijk
onder ons verwelkomd.
Nu kunnen we enkel
nog hopen op jouw glimlach,
wanneer we bij je zijn.
Dit is onze tijd!

Je leeft nog, Sandra!
En wanneer jouw glimlach
oplicht, weten we plots weer
hoe kostbaar jouw leven is.
Zelfs ziekte kan je niet breken.

Sandra, je kan lijden,
angstig of opstandig zijn.
Doch Jezus, laat ons weer
op weg gaan met haar.

Uit de genade, die nu
bij ons opwelt, voelen we :
Jij staat langs ons!
Help ons om haar
met Jouw liefde te omringen.
Dit is Onze tijd!


(2) d.i. het 2e van 4 gedichten over Sandra,
       een locked-in patiënte.