Starend in verlatenheid

Starend in verlatenheid,
de ogen hemelhoog,
met 't hart in eenzaamheid,
de Heiland uit het oog.

Met woorden uit Gods hart,
maar handen leeg en stil.
De kennis die de waarheid tart,
'O God, is dit Uw wil?'

Starend in luchtledigheid,
maar duidelijk het woord:
'O mens wees toch verblijd,
heb je de boodschap niet gehoord?

De wolk wordt eens een wagen
waarop de koning triomfeert.
Jezus op aard' gedragen
en ieder die hem eert.

Hij komt dan, wil aanbidden
die onze aarde vrede geeft.
Een woning in ons midden
en al Zijn liefde die omgeeft.'

O Heer laat ons niet staan als wezen.
Wij kijken zo verlangend naar u uit.
Wil onze eenzaamheid genezen,
o bruidegom, u wacht de bruid.