je hebt jezelf verwond
je kerfde en je kraste
opdat zo eindelijk verstomt
de pijn die jou deed barsten

de pijn bij jou van binnen
was niet meer te harden
heel je wezen was aan 't gillen
je brak een glas en je verstarde

driftig begon je in je arm te kerven
om je zielepijn te overstemmen
de pijn toegebracht door scherven
was beter dan je innerlijke kermen

je deed het keer op keer
droeg altijd iets met lange mouwen
tot je leerde kennen onze Heer
voorzichtig ging je op Hem bouwen

Hij brak je boeien, verjoeg je spoken
stap voor stap ging je Hem vertrouwen
de glazen bleven voortaan ongebroken
het enige wat overbleef waren lange mouwen