Niet altijd zal ik klagen,God,
maar toch, waarom geeft U te dragen
dit lijden dat verteert tot op het bot,
dit onafwendbaar niet te keren lot,
al wat te wachten is breekt hier kapot,
wie hier nog blijft geloven lijkt een zot,
niet altijd zal ik klagen, God,
maar toch, waarom geeft U te dragen
die uitzichtloosheid met de open vragen,
of wilt U zó mij brengen tot
de dag waarop 'k met heel het hart mijn lot
U toevertrouw en niet meer klaag, o God?
Uit: Jan Mul: Soms zegt ze zomaar tegen mij: meneer
( een Alzheimer-ervaring)
Uitgave: Buijten & Schipperheijn Amsterdam
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.