Ze huppelt en ze danst.
Voor moeder wil zij maken
een madeliefjeskrans.
De tuinman, met zijn maaimachien,
heeft 't blonde Liesje niet gezien.
Hij doet alleen zijn plicht.
Dus maait hij doelgericht
en ieder bloempje zwicht.
Maar 't meisje zoekt,
teleurgesteld,
naar madeliefjes
in het veld.
Ze wilde een boeketje plukken,
maar nu ligt heel haar droom
aan stukken.
De tuinman lacht
bij het tenietdoen
van die pracht.
Zijn grasveld is weer groen,
ontdaan van wit en geel.
Want ieder bloempje
was er één te veel.
Och meiske, wacht maar af.
De bloempjes gaan weer groeien.
En binnenkort zie jij weer
de madeliefjes bloeien!
Want al lijkt alles nu kapot:
De aarde is de tuin van God.
Hij zorgt dat alles weer herstelt,
óók madeliefjes in het veld!
