Bomen die ouder worden
is niet het probleem
maar zij die oud zijn,
ze zijn als oude mensen
je verplaatst ze niet.
Wat als ze hulpbehoevend zijn?
Bomen die hulpbehoevend zijn
verzorg je alsof het
je eigen kinderen zijn,
zij hebben er recht op
ze gaven je immers leven.
Maar hoe kan ik die van het leven hou?
Dan zal die liefde uit het leven
voor hen zorgen
als een moeder voor haar kroost,
zoals ik over de aarde waak
tot voorbij hun dood koester ik hen in mijn schoot.
Moederaarde word jij nooit moedeloos?
Jouw schoot is groter dan de mijne
bomen zijn mijn vruchten niet.
Luister naar mijn woorden
je bent een tak van een boom
en vrij als tak tot boom te worden.
Wat doe je met de energie die jou het leven gaf?
Durf je nog de levensappen aan te spreken?
Maak je alles tot hars?
Wars van liefde
verbrand in de schoot
overal roestplekken in het gras
een spiegel van glas…