Zo langzaamaan verkleurt
de aarde tussen dorpen
in rijen rood en geel
fel roze, oranje, paars
een symfonie van
kleur en leven
en loslaten.

Als stuifmeel
dwarrelen mijn gedachten
alle kanten op:

Wat houd ik vast?
Wat laat ik los?
Wat laat ik zien?

Nu de schepping
zo grandioos en
overweldigend inzet
gaat het van binnen
bruisen

en schilder ik
mijn dagen
in alle kleuren
van de regenboog
als ode
aan mijn Schepper.


Geschreven n.a.v. de tulpentocht rond mijn dorp vandaag.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment