Ver weg sterft een mens
door honger en/of geweld
of wordt hij door ons geveld?
Waar stellen wij onze grens?
Zien wij de armoede niet meer
is het geweld van ons netvlies.
Zijn wij niet een beschermheer
of zit voor onze ogen een markies?
Is ons geld slechts een aalmoes?
Gaat ons gevoel tot aan de grens
en zijn de mooie beloftes een smoes.
Tranen niet meer dan zoutloos geplens?
Hebben wij dan niets geleerd van God?
Ging Zijn Woord ons hart voorbij?
Tien Geboden en geen enkel Gebod
is er voor onze medemens bij?
Dat kan en wil ik niet geloven
want God leert ons nederigheid
en ook dat wij aan Hem beloven
mensen te helpen in hun doodsstrijd.