met gouden zonnestralen in de morgen.
De bomen gaan gebukt door sneeuw,
niet door angst of zorgen.
De takken buigen lieflijk naar omlaag,
tevreden dragen zij hun last.
De winter en de sneeuw,
zijn in 't landschap ingepast.
De zon formeert de gouden druppels,
als een stralend diamant.
Ze dansen vrolijk op de takken,
als een kind aan moeders hand.
's Avonds zie ik smetloos witte takken,
buigen boven 't schoonste land.
Waar heldere druppels water dansen,
zuiver als een diamant.
In gedachten zie ik duizend sterren,
als kinderen dansen, hand in hand.
Gelukkig en tevreden,
zweef ik naar het dromenland.
In mijn diepste dromen zie ik,
de schepping van Gods hand.
Hij verandert druppels water,
in een schitterende diamant.
Jan van der Veen
Uit: Licht en Hoop - De roep van het verlangen.
januari 1994.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.