beste
Verrekenner
de verte
zal wel zijn
gedempt. slechts
wanneer je de wereld
voort beweegt, tijd geleidt,
druk je daar jouw stempel in
het witte dek. je merkt je weg,
zegt het je ten voeten uit. waarom
voelt het welkom, dit betreden moment?
alsof zonder jouw tred het ongerepte nietig
niemand riep. met niets wat er echt toe doet.
wat vereffent het reliëf? de voortzetting ervan?
vormt het ook jou om, gewenste mens, treft het
ontzag voor wat je in het voorbij gaan komen
zo waar hebt genomen aan? betrekt het je?
in een aangewaaid gezaaid werkelijk
zijn bestemd? als een lichtgericht
reeds bloesemend vertoeven
om naartoe te bewegen? je
behoeden te beheren. stil
maar als het zelf zacht
een inmiddels leger
hemel ontvallen
is, geeft het
met je mee
tot ergens
verre weg
dan van
ja wees
ik ben
je zal
zijn.
Wender