De wekker is afgegaan,
de dageraad breekt aan,
hoewel niet met zelfde luister
als gisteren: het is wat duister.

Kijken door gordijngeopend raam
biedt geen dikke ondoorzichtbaarheid.
Dunne lichtgrijze deken ligt uitgespreid;
het weerbericht heeft zich niet vergist.
Wat je ziet geef je meteen een naam:
vandaag alom een laag lichte mist.

Gisteren opgegaan
als een bloedrode schijf,
moet zon eerst de mist te lijf.
Wat dan soms wel eens gebeurt:
mist die in ochtendgloren lila kleurt.
Die lichtlila kleur houdt maar even aan,
zal al te snel op lichtwitgrijs overgaan.

Ook de lichte mist is sterk,
de zon heeft een tijdje werk.
Wie van beide denk je dat won?
Als je dáárop let zie je het: de zon!

Deze schijnt warm door het vensterglas
waartegen eerst lichtgrijs geplakt was.
De zon verjaagt ook nu ál het grauw,
lucht, met witte plukken, is blauw.
Het leven
zal mist geven
en ook duisternis,
maar God wijst erop,
onder andere in Zijn natuur:
bij, met en door Hem is
overwinnend Licht.
sterk, rein, puur.
Je kan zingen:
moeilijke dingen
duren al bijeen
maar even.

2016, (I Petrus 1:6.8.9)