Zag een donzige kroost pootjebaden
wijl moeder zwaan zich waste
in een modderachtige plas
zij maakte de poel mooier dan hij was
met haar klapwiekend witter dan wit
Ik fietste voorbij en het raakte mij
hoe een levend schilderij kan spreken
zonder de stilte te verbreken
tot vandaag bleef dit beeld me bij
de kleine zwaantjes lachten zo blij
Schuldig dacht ik laten we stoppen
de pure natuur te vermoorden
wat baten onze woorden wanneer
er straks enkel verdriet overschiet
van Gods stukgeslagen mozaïek
We zullen ze erven die scherven
21 juli 2020
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.