De sneeuw die als een witte deken
gespreid over de Zeeuwse vlakte ligt
geeft aan dit wijde, witte landschap
een sprookjesachtig nieuw gezicht.

En ik, die er tussendoor mag lopen
geniet van dit wonderwerk van Hem
die de hemelsluizen opent en
sneeuw bedekt de aarde op Zijn stem

Hoe oppermachtig is toch deze Schepper
die spreekt en het is er op een wenk.
Adembenemend is deze wereld.
Een lust voor het oog, een groot geschenk

En al zijn mijn zonden als scharlaken,
ze worden ook zo wit, zo zuiver en zo rein.
Zoals de akkers hun grauwheid verloren,
zo zal ook mijn schuld ineens verdwenen zijn.