Sneeuwklokjes

Getogen uit koude winternachten
sneeuwklokjes licht en frêle
kunnen ze niet langer wachten
en geven een teken van leven.

Ik zie hun kleine kopjes hangen
als lichtjes naar de dode grond
zo speels, lief en onbevangen
dat ik ze als nieuw ontloken vond.

Nauwelijks door de wind bewogen
beschut onder 't dorre struikgewas
gedijen zij als vroege voorjaarsboden
door Hem die de kiem tot leven gaf.

Verrezen na een lange winterreis
tarten zij trots de barre winterkou
fris gewassen door sneeuw en ijs
geven ze 'n tintje aan 't wintergrauw.