De sneeuwstorm

De sneeuw bleef onophoudelijk vallen
Een stormwind gierde langs zijn oren
Koude natte vlokken bij duizendtallen
Wat voelde hij zich nietig en verloren
Hij kon echt geen hand voor ogen zien
Hoelang was hij inmiddels onderweg
Was het al ver in de nacht misschien
O, die ijzige kou, thuis leek zo ver weg !

Hij raakte nu verkleumd tot op het bot
Zijn hart voelde aan als één klomp ijs
Zelden had hij willen denken aan God
Wie in Hem wou geloven was niet wijs
Sinds lang was hij van de weg afgeraakt
Waar moest hij dan hulp vandaan halen
Diep in hem had hij 't gevecht gestaakt
Dat sneeuwgordijn dat bleef neerdalen...

Naar adem snakkend viel hij uitgeput neer
Had bidden tot  'n onzichtbare God baat ?
Hoe ging het Onze Vader ook al weer ?
"Sta me bij, God, als U werkelijk bestaat !"
Vaag zag hij opeens een lichtje branden
Hoorde toen stemmen klinken naderbij
Hij voelde zich gepakt door warme handen
"Wilt U mij vergeven, Heer", stamelde hij...