In een grote rugzak
tors ik een zware last
van al mijn fouten en zonden
kreunend en klagend onder dat gewicht.
Steeds vraag ik om verlichting
aan God die weet van mijn verdriet
en die mij dan ook steeds wil troosten
maar helaas mijn lasten verlichten niet.
Vader U wilde alle lasten nemen
hebt U toch op Golgotha beloofd
U bent gestorven om zonden te verlichten
ook ik heb steeds in dat woord geloofd.
Mijn kind zie eens in je rugzak
hoe leeg Ik hem steeds maak
maar als jij steeds je zonden weer oppakt
is ’t geen wonder dat je verzuchting slaakt.
Laat die lasten in vertrouwen bij mij achter
Ik vergeef en vergeet zo niemand anders kan
elk moment mag jij met schone lei beginnen
ga verder zonder rugzak op je levenspad.
