Antwoord aan een 'Zwarte'

(antwoord op: de aarde behoort aan de blanken
Gardener - Namibië ca 1995


Geschokt heb ik gelezen hoezeer je lijdt
Ook hoe je beetje opstandig
dit lijden aan je huidskleur wijt.
Je zegt: 'de blanke is zuiver,
naar zijn geweten rein'
Je vergeet, dit is slechts zijn eigen gedachte,
eigenlijk allemaal maar schijn!
Je bouwt je hele denken op de blanken die je kent
nochtans, over de hele wereld
worden ook vele blanken door blanken miskend

Ik wil het je vertellen
ondanks mijn lichte huidskleur
voel ik me ontredderd en klein
omdat ik voor jou
geen echte grote hulp kan zijn.
In jouw ogen ben ik wellicht een rijke,
maar de armoe die ik voel
ligt in mijn eigen schuldgevoel,
dat niet wil wijken,
omdat ik, telkens als ik deel
het beste voor mezelve hou
en dat is naar mijn weten, steeds te veel.
Dag en nacht wordt ik geplaagd
door de vraag: 'Waar? en Hoe?,
hou ik teveel mijn ogen toe?'

Ik voel me machteloos, wil je helpen,
maar die grote ellende in de wereld
is niet zo gemakkelijk te stelpen.
De grote macht hiervoor ligt bij de autoriteiten
en deze zijn op sommige plaatsen blank
op anderen dan weer zwart
naar ik verneem uit de actualiteiten.
Op het hoog niveau waarop deze heren staan
kijken zij elkaar als gelijken aan.
Kunnen wij dan niet evengoed zo doen
en als broer en zus door 't leven gaan.

Ik zou je willen naderen, mijn armen om je slaan
zodat je kan begrijpen hoe pijn het me doet
om wat de 'mijnen' je hebben aangedaan.
Je denkt dat God een blanke is, zoals wij
en dat Hij alleen ons verstaat.
Maar weet je dan niet
dat God niet naar het uiterlijke ziet!
dat blankheid voor Hem, alleen innerlijk bestaat.

Ik zou je willen troosten om je zorgelijk bestaan.
Ik wil je laten voelen,
voor mij heeft je huidskleur geen belang.
Ik wou dat ik kon tonen
Hoe je in mijn ogen groter bent dan ik
hoe jij, naar mijn mening,
dichter bij Hem staat, dan ik in al mijn dromen.

Jij voelt je zwart van buiten
ik voel me zwart van binnen!