Behouden huis

Het zilte bestaan
slaakt een diepe zucht
want men kent het niet
en wie het kent
ziet een rots
in woeste branding
zuurstofrijk bloed
dat lege geulen vult
van wereldse woestenij

Het vele wrakhout onderweg
voer je liefdevol mee
in je stroom
naar de beloofde kust

En elke dag
wandelt de Landman
opgetogen langs de vloedlijn
sprokkelt nieuwe stukken
aangespoeld hout zorgzaam bijeen

Ieder stuk is uniek
alles krijgt z’n plek
in Zijn behouden huis