een enk'le traan gewist,
de kus gegeven aan
het kind dat liefde mist,
een lied geneuried met
zo'n hoopje stil verdriet,
de aai over het hoofd,
die haar zacht wenen liet?
Het was een klein gebaar,
dat blij het zonlicht schonk,
wellicht de beker fris die
ze eind'lijk gulzig dronk,
het onverwachte woord,
dat zomaar uit je kwam,
toen jij die kleine schat
bewogen bij je nam.
't Is als een bloementuin
met zaadjes uit jouw hand,
die eenmaal rozen zijn
in 't nog verborgen land,
want wat je liefdevol
aan kind'ren hebt gedaan,
zal als een rijk boeket
in Vaders tuinen staan!
Frits Deubel
Voor iemand die lange tijd
met gehandicapte kinderen werkte.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.