Een schaduw over het land
Van onbegrip, pijn en verdriet
We zijn in diepe rouw beland
Echt bevatten doen we ‘t niet
Een donkere wolk over de natie
Hij kleurt zó donker ons gemoed
We steken in woede en frustratie
En weten niet hoe ’t verder moet
Een zwarte bladzij in ons bestaan
Met geen enkele pen te beschrijven
We moeten bij hen stil blijven staan
Zij zullen in onze nagedachtenis blijven
Een trieste wending van ‘t lot
Doch we mogen desondanks hopen
Onze onmacht delen met God
Om weer in het licht te kunnen lopen
Een sprankje zon door ’n donker dek
De verbondenheid dwars door alle lagen
Het gehele land door medeleven bedekt
Om gezamenlijk deze gebeurtenis te dragen!!