Huil maar uit

Wanneer woorden nog niet komen
jij alleen maar stil kunt zijn
het verdriet eruit kunt huilen
en verwrongen wordt door pijn
als verdriet blijft overheersen
en de droefheid het nog wint
jij de vreugde niet kunt voelen
jij wel zoekt, maar nog niet vindt

dan kan ik alleen maar zeggen
huil maar uit, er komt een dag
dat de tranenvloed zal drogen
dat een kleine eerste lach
weer jouw lippen op laat krullen
jij misschien een straaltje ziet
en de toekomst weer zal lokken
maar vergeten hoef jij niet

want jij koestert vele woorden
en ze vormen een verhaal
het verleden mag jij delen
in een zelfgekozen taal
de herinneringen blijven
het gemis doet zoveel pijn
alleen God kan hier nog helpen
ik kan slechts een hoorder zijn

ook als woorden nog niet komen
jouw verhaal mij niet bereikt
hoop ik toch de taal te spreken
waarin liefde nimmer wijkt
ik een troostend woord kan reiken
ook al galmt in jou een “maar”
laat verbondenheid voorop staan
in elk woord, in elk gebaar