machteloos

als een verzorgende
mij naar jouw kamer brengt
schrik ik bij binnenkomst
wat een verdriet
en onmacht
tranen dat je wel wilt
maar niet kan
je gedachten
zijn als een woeste zee
met hoge golven

af en toe
leg ik mijn hand op je
luisterend naar
je onbeteugelde gedachten
die je meer en meer
in de steek laten
maar zijn als een paard
dat op hol geslagen is
waarvan de teugels
je uit handen zijn geslagen
gevangen in het ritme
van elke dag

en langzaam
kom je tot rust
kunnen we samen
alle moeilijke dingen
in de handen van
de hemelse Vader leggen
die je houvast is
waar jij je veilig voelt
hoe de dingen ook gaan
om daarna samen
gezellig een bak koffie te drinken
in de foyer
gaan we ontspannen
weer terug naar je kamer