Tranen van herinnering
druppelen in mijn hart,
als ik denk aan het Kruis
dat op een berg staat.
Dat kruis staat voor
al die dierbaren
die mij in mijn leven
zijn ontvallen, maar
staat er ook omdat
ik een zondig mens ben.
Die tranen van herinnering
laten de roos in mijn hart bloeien.
Als ik aan een dierbare denk
gaat haar bloem even open.
In mijn hart brandt een Licht
dat begint als een fakkel,
later zal het een kaars zijn
waarvan de vlam eeuwig flikkert.
De tranen van herinnering
zullen dit Licht nooit doven.
Want het Licht in mijn hart
brandt door mijn geloof in God.