Het lam draagt de zonden weg in de woestijn
en graaft in de korrels het graf van ellende
zodat je je leven als vrij mens kunt wenden:
leeg in zijn voorbijgaan je handen vol pijn.
Laad op zijn hoofd het azijn en venijn
dat je als onschuldig klein mensje niet kende.
Het lam draagt het weg in de droogste woestijn
en graaft in de korrels het graf van ellende.
Ook ik laat mijzelf als een puindrager zenden,
nu ik, opgegroeid, weet geroepen te zijn.
En laat met dat stekende zwaard in mijn lende
mij liever alleen met die tranen en pijn,
Lam, draag me mee in die droogste woestijn.