Vergeven

Mijn hart kan het besluit niet nemen,
mijn verstand wil er niet aan.
Hoe kan ik vergeven en vergeten
afstand doen van wat mij is aangedaan?
 
Mijn kwetsbaarheid kreeg harde klappen,
mijn vertrouwen werd op de proef gesteld.
Kun je alles zomaar gaan vergeven,
Als de ander geen waarde aan jouw leven stelt?
 
Het is een worsteling, een hardnekkig vechten
tegen iets waardoor ik mijzelf niet kan zijn.
Ben ik bereid om te vergeven?
Er is nog zoveel verdriet, nog zo veel pijn.
 
Vergeven en vergeten, dat is makkelijk  zeggen,
maar om dat te doen kost heel veel strijd.
En als ik God er niet bij wil betrekken,
heb ik vast mijn hele verdere leven spijt.
 
Hij weet hoe donker het in mijn hart kan wezen.
Met Hem kan ik vergeven wat mij is aangedaan.
Hij schenkt mij rust en geeft mij vreugde.
Zo kan er een ware vrede in mijn hart ontstaan.
 
Dan gaat vergeven over in bevrijding,
die ik met geen pen beschrijven kan.
De zon gaat in mijn hart weer schijnen.
En ik breng God de dank met blij gezang.
 
Ja, zover te kunnen komen,
dat kan alleen als je God de ruimte geeft.
Omdat Hij je hart moet binnen kunnen treden,
Dan kun je zeggen: God is het die eeuwig in mij leeft.
 
Bevrijding wordt dan een overwinning door genade.
Genade, ook voor jou verworven aan het kruis.
Niets of niemand kan je dat nog meer ontnemen.
Vergeven wordt een vredig wonen in Gods Vaderhuis.