Ons kind, ons aller lieveling,
zo klein nog en zo hartverwarmend,
werd weggenomen uit de kring.
Nu moeten we dit kindje afstaan.
De aarde sluit zich eromheen.
En nu we samen bij het graf staan
beseffen we: het was geleend.
Nu staan we hier met lege armen.
Imméns verdriet, dat ons verslaat.
Wat kan ooit nog ons hart verwarmen
als U niet zélf dicht naast ons staat?
als U niet zélf Uw beide armen
om ons én om ons kindje slaat?