Onwijsheid

( Tweede gedicht van tweeluik )

Zij loopt de straat op met haar
stem die spreekt verlokkende
woorden zwanger van gepaai
en vleierij

En heeft haar bed al opgemaakt
met geurige dekens en kostbaar
linnen zogenaamd om anderen
te beminnen

Aanspreken doet zij mij frank
en vrij met schaamteloze
blikken mij volledig brengend
buiten zinnen

Zij die verliefd werd op de
duisternis altijd uitziet naar
de schemering

Zij die listig passie etaleert
voor de losbandigheid en
ongedurigheid

Zij die aast op overspel en
vol gespeelde overgave
geniet van wie dronken
met haar vrijt

Wie haar begeert is bevangen
geraakt door onverstand
ontvankelijk gemaakt voor
Onwijsheid