Hemelgroet

Vandaag ben ik jarig
mijn vader en moeder
zijn niet meer,
zesenvijftig jaar geleden,
was ik hun geschenk
van onze lieve Heer.

Ik sta aan hun graf
met een bloem,
in een mooie witte vaas
van porselein
en vraag me af …….
Hoe zal het met hen zijn?

Zien ze mij staan?
Op mijn geboortedag,
ik ben geroerd,
Ik mis ze,
hun liefde en hun lieve lach.

Dan hoor ik plotseling,
vleugelslagen
in de wind,
van boven.
Twee zwanen vliegen
over ’t kerkhof heen,
zo sierlijk samen,
met hun grote sterke vleugels
en ik voel mij opeens niet meer alleen.

Ik tuur ze na,
zolang ik kan,
tot ze verdwijnen,
zoals mijn ouders
uit mijn leven van weleer.
Vandaag,
een juni-zomerochtend,
op het kerkhof,
die ik vergeten zal
nooit meer.

Als zij,
de grote witte zwanen,
verdwijnen in de witte wolken,
en ik mijn ogen houd op hen gericht,
de wolken die hun lichte kleur omhullen,
en langzaam
hen onttrekken aan mijn vergezicht.

En als ik naar huis ga,
denk ik,
aan mijn ouders,
ze zijn eeuwig samen
…. en het is goed.
Wie weet
was dit van verre einder,
een antwoord op mijn vraag.
Een hemelgroet.