Eens werd alles mij te moede
ik was van het leven zo moe
niemand nam mij in zijn hoede
ik was echt aan het einde toe.
Ik verlangde naar de hemel
naar rust, mij beloofd bij de Heer.
Weg bij al dit aards gewemel
ook al deed het afscheid mij zeer.
Het had niet meer zoveel gescheeld
of ik had er een eind aan gemaakt
maar toen verscheen mij dat beeld
dat al mijn verdriet heeft gelaakt
"Waarom" zo vroeg mij een Mens
"wilt u thans zelf uw lot bepalen?
Al gaat het leven niet naar uw wens
U weet toch, Ik wilde uw tol betalen?"
Ik wendde mij af en weende zeer
wie zou ik deze ontmoeting verhalen?
Ik mag leven, dank zij de Heer.
