Op steengrond kan geen liefde bloeien,
daar kiemt de roos der liefde niet.
Zij kan niet wortelen en groeien,
niet geven wat de liefde biedt.
Slechts in de zachte rulle grond,
waar zij kan wortelen en aarden.
Waarin zij voedingsbodem vond,
daar toont zij ons haar rijkdom, waarden.
Want liefde is gelijk een roos,
die stralend in de zon wil sieren.
Haar warme kleuren zacht en broos,
willen graag hart en oog plezieren.
Wie haar niet koestert en bemint,
en niet met water laat besproeien.
Bemerkt een dag waarop hij vindt,
dat droogt' de roos der liefd' deed schroeien.
Dan blijkt haar fleur en glans verwelkt,
en staat verdroogt in stilt' op breken.
Dan zijn haar krachten uitgeteld,
met slechts haar doorn'nen die nog steken.
Maar wie de roos der liefd' besproeit,
haar koestert en zal onderhouden.
Die wordt door wat zij biedt geboeid,
hoe liefde dingen saam kan houden.
Justus A. van Tricht
25 april 2006