- Details
- Geschreven door: Ramaekers, Maria-overleden 23-02-2019
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 1882
in het Eden
uit het verleden.
Het verleden leert ons
volgens Uw liefdewet te leven
Als iedereen daar naartoe kon streven
vanuit Uw Goddelijke gloed,
dan wordt de hele wereld zoet,
en hebben wij eindelijk
VREDE.
Een wondere wereld van liefde
ligt open voor ieder mensenhart
en ligt voor het grijpen
indien zij willen kijken
en leren begrijpen
doorheen Mijn Woord
hoe zij in de wereld,
het Paradijs van Eden,
heden tot hun rijk kunnen maken,
zoals het hoort
De wondere wereld van Eden
in het heden, hier en nu,
ligt niet verdoken,
maar is reeds ontloken
in menig mensenhart..
Het ligt open,
met als parkwachter Mijn H.Geest,
Mijn Geest van waarheid en liefde,
Mijn Geest van geduld
Mijn Geest die doorheen Mijn tuin van Eden
verlangt
de totale mensheid te leiden naar vrede.
De verzamelplaats ligt in het hart;
de tuin van iedere mens
huidskleur of stand
is onbegrensd
Een tuin met zonovergoten paden
en stapels vruchten
die helaas rotten,
omdat zij niet worden geconsumeerd
daar velen, bewust of onbewust
Mijn Eden ontvluchten
Men is wantrouwig, o zo dom
om de ware spijzen van het leven te negeren
en onbenut te laten;
om zich te kunnen verzadigen
aan verlokkende spijzen,
die zoet smaken in de mond,
maar bitter in het hart,
daardoor ongezond.
Verzadig u aan de rijpe vruchten
van Mijn wijngaard
zij worden gratis gegeven;
brengen inzicht in het leven
en troost in verdriet.
Zij schenken het hart,
de Goddelijke kracht
om te kunnen herleven
vanuit een nieuwe start.
16.7.1994
- Details
- Geschreven door: Holleman Kropff, Jolanda
- Categorie: Bezinning
- Hits: 2969
Ik overdenk de dingen van het leven
en nu ik vaak in het verpleeghuis ben
zie ik daar veel mooie dingen gebeuren,
die ga ik delen en klim weer 'in de pen'.
Ik zie een kamer met beperkte mensen,
de één fungeert als oog, de ander als hand.
Zij houden elkaars welzijn in de gaten,
maar wat zij doen, haalt nooit de krant.
Een man die niet kan praten, snijdt
de appel van zijn buurvrouw in stukken
en ook haar brood snijdt hij klein
zodat zij zich niet zal verslikken.
Een kerel met één been maakt grapjes
brengt humor, met zijn tandeloze lach
een blinde vrouw breit aan een sjaal
terwijl haar buurvrouw voorleest, elke dag.
Ik denk: wie is er nu eigenlijk beperkt?
Hier in 't verpleeghuis hebben ze begrepen
hoe het in het leven prettig werkt:
wat jij niet kunt, kan ik, en doe het even.
Hun bereidwilligheid elkaar te helpen
schijnt als een zonnestraal mijn leven in.
Zo Hand of Voet of Oog zijn voor een ander
geeft volgens Jezus aan je leven zeker zin.
Heer, laat mij in de ruimte van de tijd,
wanneer mijn stille tranen vloeien,
uw hand zien die mijn leven leidt,
zodat ik dichter naar U toe mag groeien,
Heer, laat mij in de ruimte van de tijd,
wanneer ik zoveel heb te vragen,
uw troost verstaan, maak mij bereid,
mijn oog op U te richten in mijn klagen,
Heer, laat mij in de ruimte van de tijd,
wanneer mijn handen stil zich vouwen,
de rust van uw geborgenheid,
ervaren in het vast op U vertrouwen,
Heer, laat mij in de ruimte van de tijd,
wanneer het donkert in mijn leven,
zien op uw licht dat mij bevrijdt,
en mijn bestaan verrassend wil omgeven,
Heer, laat mij in de ruimte van de tijd,
wanneer de nieuwe dag gaat rijzen,
uw goedheid en uw majesteit,
uw trouw en liefde in mijn loflied prijzen.
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Tijd
- Hits: 4262
http://www.audiogedichten.nl/audio/religieuze-audio/19-geloof-hoop-liefde/147-kon-ik-nog-maar-even
Moeder, als u eens wist
wat er is gebeurd
in de tijd
nadat u bent heengegaan,
dat op uw verjaardag
in uw dochter
een dichter is ontstaan
die schreef over uw leven,
moeder,
kon ik nog maar éven
vertellen hoe het is gegaan.
Als u eens wist
dat u in mijn bundel stond,
ik zou zo graag weten
hoe u dat vond
maar ik denk dat u
als zeer bescheiden vrouw
hoofdschuddend zeggen zou:
“Nee kind, te veel eer.
en je weet wie roemt,
die roeme in de Heer”.
Gepubliceerd in "Geloofsvreugde" (2013)
- Details
- Geschreven door: Verwaal, Jelly (overl. 14-09-2022)
- Categorie: Tijd
- Hits: 4070
een vlokje sneeuw
dat door de vingers glijdt
Wat is de tijd
een dag, een jaar, een eeuw,
in 't licht der eeuwigheid
Wat is de tijd
die welbesteed
aan God wordt toegewijd?
tot troost bij leed
tot geven steeds bereid?
't Bezit dat wij vergaarden
in onze tijd op aarde,
verliest zijn zin en waarde
straks in de Eeuwigheid!
- Details
- Geschreven door: Brinkman, Joanne
- Categorie: Afscheid
- Hits: 3785
Het dierbaarste van ons hart verloren.
Verdwaald tussen vreugde en verdriet
Door duistere nachten, ochtendgloren.
Hoe vaak nemen we van iemand afscheid
Als een onverbiddelijk eindstation.
Een overheersende intense droefheid
Maakt van ons hart een bastion.
Wanneer mijn tijd is gekomen
Ik het aardse leven achter mij laat.
Weet ik dat ik word opgenomen
In de hemel, de eeuwige dageraad.
In Christus, mijn Heer zal ik alles dragen.
Groot mijn hoop op de Vader wiens
Kracht en bijstand ik mag vragen.
Mijn afscheid zal zijn: 'tot ziens!'
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 3094
Vandaag tenminste, als ik niet
Let op de kwalen die ik altijd heb
Want die zijn al van gisteren.
Vaak vraagt men aan mij
Hoe het met me gaat, en
Zeg ik dat het vandaag
Best goed met mij gaat.
Met hun gaat het niet zo.
O. die jicht en het hoofd
Daarbij ook nog eens die kou.
Nee, met hun gaat het niet.
Hoe doe jij dat toch?
Zo ziek en toch opgewekt.
Ik bid met God elke dag
En Hij geeft mij de kracht.
Kracht om in te zien dat
Gisteren verleden tijd is,
Vandaag realiteit en voor
Morgen is het te vroeg.
Hoofdschuddend lopen ze verder,
Want van bidden word je niet beter.
De jicht blijft en ook de kou wordt
Niet warmer, die man spoort niet.
Ik zeg dan altijd dat God mijn
Hart elke dag schoonmaakt
Door alleen maar te luisteren,
Even denk ik niet aan de kwalen.
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 2034
"Och, ik red me wel,
maak je om mij geen zorgen!".
"Is 't verkeerd als ik stel,
dat jij je verdriet hebt verborgen?"
"Nee, 't doet me niets,
laat hen hun gang maar gaan!"
"Is er toch niet iets,
waarmee men jou "in de kou" laat staan?"
"Ik ben het vergeten,
ik wil er niet meer over praten!"
"Toch wil ik je gevoelens weten,
voor je, in stilte, er om gaat haten".
"Laat me alleen,
ik wil 't liever stil verwerken".
"Oké, ik ga heen,
als je me nodig hebt, laat 't me merken".
"Ik trek me van geen mens iets aan,
ik ga mijn eigen gang".
"Toch kun je niet álle problemen aan,
ben je voor eenzaamheid bang".
Met woorden zeggen we zoveel,
zijn we zo stoer, zo sterk.
maar, tussen de woorden hoor je reëel,
wat je oppervlakkig niet merkt.
Met je gehoor hoor je ieder woord,
in een klank die je verwart.
Maar, als je de wérkelijke inhoud hoort,
luister je met de oren van je hart.
Dan hoor je de echte klacht,
zoals je een klacht ook horen moet,
zo je ook zélf van mensen verwacht,
dan keurt ook God jouw liefde goed.
06-04-‘96
- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 1974
Het is zo gewoon, ons dagelijks brood
Elke dag krijgen we het weer
We weten het niet anders meer
Maar toch is er elders nog veel nood.
Wij leven in grote weelde en overvloed
Daar mogen we echt dankbaar voor zijn
Maar honger elders op aarde doet pijn
Daar, waar veel mensen zijn ondervoed.
Waarom zo’n verschil op deze aarde
Waarom is niet alles gelijk verdeeld?
En is een ander minder toe bedeeld?
Ieder mens is toch van grote waarde?
Eten, mocht het aan iedereen zijn gegeven
Dat dit aan niemand zou mogen ontbreken
Lieve Heer, dit zouden wij U willen smeken
Dat er brood mag zijn voor allen om te leven.
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Bezinning
- Hits: 2762
Nu de beurzen zijn gaan crashen
is het crisis wereldwijd.
En dat werkt als een virus
dat zich razendsnel verspreidt.
Dus de gelden van mijn aandeel
die ik had geïnvesteerd
waren binnen kortste keren
in hun waarde gehalveerd.
Ja, ik heb een heel mooi aandeel
't is een aandeel in geloof,
dat aanvank'lijk op de index
vliegensvlug naar boven schoof.
Maar ineens was daar die crisis
en ik zag de toekomst niet.
Door een crisis in het leven
zakte mijn geloofskrediet.
'k Wou mijn crisis overwinnen,
dat mijn aandeel werd gered.
Daarom ging ik investeren,
investeren in gebed.
En ik zag mijn aandeel stijgen,
het ging in een sneltreinvaart.
Door te bidden in mijn crisis
werd mijn aandeel weer meer waard.
Kom je door een levenscrisis
wel eens in en heel diep dal.
Daalt geloof dan naar een nulpunt.
Zoek dan iets dat helpen zal.
'k Adviseer om te gaan bidden,
en vertel God wat er schort
dan wordt rust en troost geboden,
dat je crisis draaglijk wordt.
- Details
- Geschreven door: consemulder, jose (overl. 14-08-2018)
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1969
wrok en haat zijn de voeding
voor een verbitterde ziel
waaraan de negatieve houding
alle levensvreugde onthield
het neemt je geest gevangen
in kwellende eenzaamheid
door liefdeloosheid bevangen
is 't dat je zélf het meeste lijdt
het medicijn voor deze kwaal
werd door Jezus ons gegeven
het belang ervan is cruciaal:
vergeving brengt nieuw leven.
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 1614
Er werd een Woord vernomen,
en zie, de schepping was.
Zo is, in Gods Geest, gekomen,
uit ‘t niets, ‘t aardse ras.
En Gods woord ging verder,
op aarde in Zijn ademtocht.
Stelde de mens tot herder,
die Zijn schepping bewaken mocht.
Nadat de mens hem had verlaten,
ging, zonder Hem, zijn eigen pad,
kwam Zijn woord: "Mens, Ik kan niet haten,
omdat Ik je altijd heb liefgehad".
Aan Zijn volk heeft Hij gegeven,
Zijn eed, Zijn onvergankelijk woord,
en altijd is Hij bij hen gebleven,
want, Zijn liefde duurt eeuwig voort.
En, kwam de mens in nood,
door eigen daad en woord,
dan toonde Hij liefde, zo groot,
en heeft naar hun bede gehoord.
Ondanks al Zijn liefdeblijken,
keerde de mens zich van Hem af.
Hij heeft Zijn hand willen reiken,
en Zelf droeg Hij voor ons de straf.
Zijn eigen Zoon bracht Zijn woord.
Liet door Zijn daden en Zijn leven,
aan ons zien hoe het hoort,
heeft, voor onze zonden, Zijn leven gegeven.
Nog mogen wij leven op Zijn aarde.
Gaat Zijn liefde eeuwig voort.
In de Geest, die Hij ons openbaarde,
in Zijn eeuwig, troostrijk woord.
02-01-‘93
- Details
- Geschreven door: Casier, Greta
- Categorie: Tijd
- Hits: 4074
met herinneringen in ons plakboek gekleefd
- kleine details die we zomaar zijn vergeten
en de mooiste die nog graag worden herleefd.
Breekt er een nieuwe tijd aan in ons leven
of zal alles bij het vertrouwde blijven staan?
Gaan wij nieuwe toekomstplannen smeden
en verkennend op onbekende wegen gaan?
Maar het doel ligt niet altijd in onze handen
hierboven is iemand die weet hoe het moet
Zijn wil regelt en legt ons soms aan banden
en Hij is het die ons het juiste beslissen doet.
Niet iedereen krijgt dezelde duur in het leven
soms is het te kort, voor anderen dan weer lang
voor de Heer is die tijdspanne om het even
wat wij aan liefde geven is echter van belang.
Hij stelde het klokje in ons hart in om te tikken
van begin tot einde is het precies ingesteld
daarom mogen wij ook geen minuut verspillen
onze dagen worden naar onze inzet ooit geteld.
Dat aan iedereen, Heer, tijd wordt gegeven
met inzicht, hoe wij voor U komen te staan
- ook verdwaalden, nog krijgen Uwen zegen
om op die grote dag glorierijk voor U te staan!
.
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Dankbaarheid
- Hits: 3872
Vandaag is het de dag dat mijn moeder verjaart.
Helaas is ze niet meer bij ons hier op aard.
“Nu blijf ik bij U voor altijd,
God die mij troost, die bij mij zijt”.
Deze strofen komen in mijn gedachten
op de straatweg Groningen – Drachten.
Ik ben onderweg op de fiets naar Zuidhorn
waar moeder vertoefd heeft in een woonvorm
voor dementerenden wel te verstaan.
Wat tref ik daar vanmorgen aan?
Zou mevrouw x me nog kennen deze keer?
Zie ik mevrouw y nog eens weer?
Wie zou er dienst hebben van ’t personeel?
Werkten H. en A. op vrijdag veel?
In mijn fietstas zit een gebakken cake
omdat me dat wel aardig leek.
De weg erheen is me zo bekend.
Wat werd moeder hier verwend.
Iedereen was liefdevol voor haar.
In gedachten zie ik haar witte haar.
A. heeft dienst, haar gezicht staat verrast.
Hé, kom jij hier gezellig te gast?
Ja, ’t is 3 februari vandaag
en moeder woonde hier zo graag.
’t Was zo heerlijk om hier te komen
en met haar over vroeger te bomen.
Ik zag op het naambord slechts drie in getal.
Wat een klein groepje, hoe gaat het zoal?
Mevrouw x is overleden,
stilletjes van ons weggegleden.
Mevrouw y kent me niet meer.
Nieuwe gezichten begroeten me weer.
“Heeft u hier gewerkt mevrouw”?
“Nee, moeder woonde in dit gebouw”.
De cake smaakt goed en de koffie geurt.
We bekijken foto’s om de beurt.
Daar zit moeder aan tafel te eten.
De tijd wordt eventjes vergeten.
’t Was goed om hier weer eens te zijn.
Groet de anderen, bedankt, het was fijn.
Ze leve lang, hoera, hoera.
Ze leve in Gods Gloria!
Uit de bundel "Granaatjes met een gouden slot"
- Details
- Geschreven door: Nicolai, Fedde (overl.2-7-2018)
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 2089
Ons leven lijkt wel op een waterstroom
In een rivier, die niet terug kan stromen
Waar we altijd obstakels tegen komen
We laten ons drijven in de levensstroom.
En veel hindernissen moeten we trotseren
Stilstand is er niet, we drijven maar door
Soms moeilijk, maar God gaat ons voor
Dan komt het goed en kan ons niets deren.
Wij leven op deze aarde maar één keer
Ons leven kunnen we niet overdoen
We moeten aan de stroom voldoen
Het water stroomt door en keert niet weer.
En aan het eind van de stroom komen we thuis
Wanneer het met ons aardse leven is gedaan
Mogen we bij God in de hemel binnengaan
Want Hij heeft voor ons een eeuwig tehuis.
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 2035
Al vanaf mijn geboorte
En zeker vanaf mijn doop
Heb ik U in mijn hart gesloten.
Heer, ik heb U lief.
Ik leer elke dag van U.
Geloven is blijven leren
En dat doe ik elke dag.
Heer, ik heb U lief.
U heeft mij leren bidden
En ook van mensen houden.
Nu leert U mij lief te hebben.
Heer, ik heb U lief zonder
Dat ik U ooit heb gezien.
Ik geloof in U met een
Open hart en een open Geest.
Heer, ik heb U lief.
Gisteren, vandaag
En zeker ook morgen
Staat mijn hart voor U open.
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Tijd
- Hits: 3523
Ik heb een drukke planning
veel taken in mijn leven
mijn tijd wordt vaak bepaald
door and’ren om mij heen.
Ik moet nog zoveel doen
op vele dingen letten
heb afspraken in overvloed
het is niet meer als toen.
Toen zaten vele mensen
te wachten op hun Herder
ze volgden Hem te voet
hunkerend naar Zijn woord.
Allen aan de waterkant
ze namen er de tijd voor
aangeraakt, genezen
gingen zij hun weg weer voort.
Ook ik wil tot mij nemen
de woorden van die Herder
mijn tijd laten bepalen
door de Heiland die ik dien.
Ik heb zo’n drukke planning
ik kan het niet behappen
ren van afspraak naar afspraak
mijn agenda laat het zien.
Ik heb geen tijd beschikbaar
om écht de tijd te nemen
om te lezen en te spreken
met de Vader die mij leidt.
Het wordt de hoogste tijd
dat ik eens na ga denken
of deze drukke planning
mij leidt naar d’eeuwigheid.
- Details
- Geschreven door: Harder, Frans den
- Categorie: Muziek
- Hits: 2971
De morgen die ontwaakte,
de dag die U ons maakte,
brengt nieuwe vreugde aan.
Ik wil U, Heer, dankzeggen,
mij in Uw handen leggen.
Leer mij vandaag Uw weg te gaan.
U opent ons de zegen,
daalt over ons als regen
verkwikkend op ons neer.
Laat onze hand U eren,
naar and'ren ons toekeren
opdat zij U ook kennen, Heer.
Brengt deze dag soms zorgen,
bij U ben ik geborgen,
mijn last is niet te zwaar.
U laat mij veilig lopen,
leert m' op Uw goedheid hopen
opdat ik steeds Uw woord bewaar.
Vandaag mag ik weer leven,
Uw trouw blijft mij omgeven
totdat de avond komt.
'k Aanbid uw grote trouwe,
U leert mij nooit berouwen,
dat nooit de lof in mij verstomt.
Melodie : gezang 389 Liedboek voor de kerken
- Details
- Geschreven door: consemulder, jose (overl. 14-08-2018)
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 2452
hoe heet de ziekte die zij lijdt
hoog in 'n boom zwijgt de merel
als zij droevig naar beneden kijkt
welk noodlot heeft de zee getroffen
dat haar grondig heeft vervuild
vissen zijn zich dood geschrokken
watervogels werd 't verenpak bevuild
ik voel mij in de grond niet thuis
't water smaakt niet zoals het moet
de boom is bang: 't is hier niet pluis
't is vergif dat nu mijn bladeren voedt
allen voelen zij het onheil
dat in stromen nadert
alleen de mens, die heeft geen tijd
heb meelij Heer, de mens vergadert
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Bewogenheid
- Hits: 3522
Martha deed vrijwillig werk
in een nieuw verpleeghuis.
't Was gevraagd vanuit de kerk.
Martha voelde zich er thuis.
Zij bezocht er de cliënten,
dronk een kopje koffie mee.
Kostbaar en het kost geen centen
en stemt iedereen tevree.
Martha hielp bij 't eten geven,
etenstijd was altijd druk.
Bracht wat vreugde in het leven,
en dat gaf ook wat geluk.
Bingo spelen, bijbelkringen,
Martha deed het allemaal.
Voorlezen en liedjes zingen.
Martha vond het heel normaal.
En zo zijn er vele Martha's,
u kent er vast ook een paar.
Mensen met een heel groot hart, ja,
staan altijd voor and'ren klaar.
Martha's zijn niet te belonen.
Groot is hun betekenis,
omdat zij aan mensen tonen
wat de naastenliefde is.
Naastenliefde, mededogen,
dienstbare barmhartigheid.
Waardoor mensen zijn bewogen
en door Martha's wijd verbreid.
Als wij net als Martha's leven
brengen wij in duister licht.
Echte naastenliefde geven
dat is onze Christenplicht.
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 2211
Heel hoog in de hemel dreef een wolk voorbij,
die wolk zo zwart en dreigend bevatt' een onweersbui.
De bomen op de aarde die waren echt niet blij.
Want allen dachten: "Zo'n zure, zo'n zure niets voor mij."
De wolk die dreef verder tot boven aan de Rijn.
De vissen in het water die vonden dat niet fijn.
Want zou er in zo'n bui voldoende zuurstof zijn
om te blijven leven, te leven in de Rijn.
De wolk kon het niet houden, het werd hem veel te zwaar.
Boven bos en water ontlaadde hij zich daar.
De bomen en de vissen, die waren in gevaar.
En het werd erger, steeds erger jaar na jaar.
Alle vissen stikten in rivier en sloot.
Het water zonder zuurstof, maar wel met zuur en lood.
"De kans op botulisme" schreef de krant "is groot".
Toen gingen ook de vogels, de vogels gingen dood.
De mensen spraken binnen, turend door het raam:
"Kijk eens hoe het regent, ik laat de fiets maar staan.
Dus om droog te blijven maar met de auto gaan.
We gooien er benzine, benzine tegenaan.
De fabrieken zaten met hun P.C.B.,
ontstaan uit dioxiet en stortten het in zee.
Vuil water dat verdampte dat nam de wolk mee.
't Kwam als zure regen, de regen naar benee.
Na onze generatie geen vogels en geen vis.
Nergens zie je bomen met blaadjes groen en fris.
Er werd in nood gebeden: "God wat ging er mis?"
Als er tenminste, tenminste nog iemand is.
- Details
- Geschreven door: Vlastuin-van Deelen Jolanda
- Categorie: Oorlog/rampen/vluchten
- Hits: 3536
wijl elders de krijgers voor 't vuur moeten staan
omringd door de scherven van dood en verderf
gedwongen om haat'lijk de strijd aan te gaan.
De strijd die reeds eeuwenlang voortduurt op aard
daar telkens opnieuw zich het leger vergaart
gedwongen om dood en verderf te doorstaan
verlangend naar tijden dat d' haat weer bedaart.
Waarom moet dit alles geschieden - bewust -
voordat U daar straks al het krijgsgetier sust
wanneer U de stilstand der wapens voltooit
en U Overwinnaar Uw volken toerust
met bewapening Gods voor Uw eeuwig altaar
en 't volk overwinnend zal zingen aldaar?
Hoelang Heer, hoelang duurt de oorlog nog voort
eer wij hier verlost van het grootste gevaar,
van wapens voor immer en eeuwig bevrijd
en U voor Uw volken de rust ingewijd
het lied overwinning aan d' aard zal doen horen
dat - nimmer verstomt - daar Uw Grootheid belijdt?
Hoelang Heer, hoelang zal daar d' angst nog bestaan
- wijl U ons bevoorrecht in vrijheid doet gaan -
voor wij als een éénheid voor U zullen staan
en zingend de poorten der hemel ingaan?
Hoelang Heer, hoelang nog?
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Troost & Bemoediging
- Hits: 2886
bij Hem geen verdrukten
bij Hem zijn geen vreemden
wij zijn allen gelijk.
Bij God zijn wij allen
volmaakt in Zijn ogen
gemaakt naar Zijn beeld
en wat zijn we toch rijk.
Wat anderen denken
kan niets veranderen
aan de liefde van God
voor de mensen op aard.
Bedelaars, zwervers
verdrukten en vreemden
mogen ook naderen
dat is toch veel waard.
Wij staan op een voetstuk
en weten het beter
wij wijzen, wij lachen
wij roepen hen na.
Een vooroordeel vormen
is o zo eenvoudig
maar ook voor die mensen
staat mijn Jezus klaar.
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: boven 1000 gedichten
- Hits: 2590
Heer, laat ons zijn,
dat briesje in de morgen,
waarin de wereld ontwaakt,
ontneemt de dagelijkse zorgen,
dat de mens gelukkig maakt.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn,
die kleine zonnestraal,
die de nacht verdrijft,
een vreugd voor allemaal,
die in Uw gunst verblijft.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn.
Een brede gulle lach,
in de wereld een verblijden,
wat Uw Liefde brengen mag
en het verdriet doet mijden.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn,
stofjes voor Uw Aangezicht,
nietig, en klein,
door Uw Grootheid belicht,
als sterretjes, zo rein.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn,
het zout der aarde,
dat U de vreugde schenkt,
in kleine stukjes waarde,
die U gedenkt.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn,
het groen van het gras,
de bloemen in de weide,
zoals in ‘t paradijs eens was,
waar alles zich in U verblijde.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn,
die bloemen in Uw Huis,
die voor U bloeien,
rood,‘t bloed van ‘t kruis,
door Uw wijsheid groeien.
Heer, laat ons zijn.
Heer laat ons zijn,
dat kleine stukje leven,
dat heel Uw Macht erkent
en U de lof wil geven,
in Uw Almacht bekend.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn,
die kleine mens,
die U genade biedt,
die handelt naar Uw wens,
die Gij met blijdschap ziet.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn,
het water uit Uw bron,
bevloeiend, allerwegen,
waardoor ‘t leven begon,
de aarde ten zegen.
Heer, laat ons zijn.
Heer, laat ons zijn,
het brandend vuur,
van heilige overtuiging,
dat in ons laatste uur,
Uw Heil ons vooruit ging.
Heer, laat ons zijn.
O Heer, laat ons - eens - zijn,
in Uw Rijk, Uw trouwe onderdanen
U dienend, in eeuwigheid,
waar eeuwig drogen onze tranen,
in vrede en dankbaarheid.
O Heer, laat ons - ééns - zijn !
Amen.
- Details
- Geschreven door: Eijbergen, Klaas van | overleden 18-4-2016
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 2178
Gaat dan verder in
Je lichaam, je leven.
Voelt aan als dauw op
Je gezicht; het wordt
Windstil in je hart en de
Rust die dan in je leven komt
Maakt dat je tevreden bent.
Ik ben blij dat ik door God
Gelukkig mag zijn in dit leven.