Steeds zie ik die beelden
van de jongen
hij staat daar in de hoek
van ’t schoolplein,
helemaal alleen
hij past niet in de hokjes
en de vakjes
want zijn gedrag wijkt af
en dat is vreemd
daar staat hij met zijn
mooie lange wimpers,
zijn veel te grote ogen
staren maar wat weg
hij fietst alleen
hij loopt alleen
hij speelt alleen
is er ooit iemand
die tegen hem
iets aardigs zegt?
en in gedachten
wil ik het op gaan lossen
een hokje bouwen
van goud en edelsteen
met rode pluche kussens
en een stapel donald duckies
een babbel houden
één op één…
maar plotseling
vervagen ook mijn hokjes:
zijn geest is vrij
er is niets dat hem stoort
en in een déjà-vu
zie ik weer beelden:
ik besef dat je -alléén-
in stilte mooie dingen hoort.
Dag, E-ticketkind
de Heer is met je.
We kennen ze allemaal, die kinderen die buiten de boot vallen. Ze wijken af in gedrag, steken boven het maaiveld uit. De maatschappij -en dat zijn wij- is meedogenloos en plakt genadeloos en onophoudelijk etiketten. Ze worden gepest, buitengesloten, genegeerd. Maar dat heeft nooit het laatste woord, want tegelijkertijd kan er van binnen iets moois groeien tegen alle druk in: een bijzondere verbondenheid aan God. Als alles stil is hoor je Zijn stem beter. Mag je vertrouwen dat je een E-ticketkind bent: in Jezus heb je een Eeuwigheidsticket dat alles overstijgt. Dat veilig in de hemel bewaard wordt, waar er geen vuil aankomt. Dan is er zelfs geen begrenzing meer door het etiket “zielig” maar praten we over “vrijheid in de Geest”.
Ik hoop dat alle etiketkinderen mogen schuilen bij hun Hemelse Vader en wij meer nadruk leggen op E-tickets dan op etiketten. Misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar wel parels aan Jezus overwinningskroon!
Jolanda Holleman
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.