Vader God ik wil U vragen

Vader God ik wil U vragen
in dit radeloos gebed
wilt U helpen, haar ook dragen
't leven lijkt haast stilgezet
ja ik weet dat zij mag komen
om te schuilen aan Uw hart
maar haar rust is haar ontnomen
zij is moe en bang, verward.

Vader God ik wil U vragen
bij het krieken van de dag
haar te leiden alle dagen
tot de wanhoop wijken mag
dat haar tranen zullen drogen
dat die onrust eeuwig wijkt
uit die diep bedroefde ogen
zie haar gaan... Uw kind bezwijkt.

Vader God U bent almachtig
zond tot ons Uw eigen Zoon
met een boodschap sterk en krachtig
en al werd de dood Zijn loon
toch heeft Hij voorgoed gewonnen
en de satan is onttroond
maar haar strijd lijkt onbegonnen
terwijl U toch in haar woont.

En terwijl ik kijk naar buiten
galmen woorden door mij heen
hoor ik vogels vrolijk fluiten
weet ik U laat nooit alleen
maar soms worstel ik met dingen
vult mijn hart zich met verdriet
smeek ik, blijf haar toch omringen
Vader God vergeet haar niet.

Dit gedicht schreef ik een paar jaar geleden n.a.v. een lief, maar kwetsbaar meisje. Terwijl ze voor de buitenwereld zo sterk leek en het goed leek te gaan worstelde ze diep van binnen met stemmen die haar in de war brachten. Ze werd aangevallen en raakte onzeker. Hoewel ze aan de ene kant heel serieus bezig was met God en Zijn wil voor haar leven, brachten veel geloofspunten ook verwarring en kon ze eigenlijk niet binnen het leven van nu goed standhouden. Het was erg verdrietig om haar zo te moeten zien en het enige wat je voor je gevoel kunt doen is bidden, want woorden lijken geen effect te hebben. En terwijl dit meisje God kent als Verlosser blijft die satan toch aanvallen en het leven moeilijk maken. Soms zou je willen dat het gemakkelijker was, dat jezelf meer zou kunnen betekenen.
Het raakte me en ik stond voor het raam naar buiten te kijken en tegen God te praten en ineens zag ik die vogels en hoorde het fluiten en was het of God zei: Zorg Ik niet voor die vogels? Ik zorg ook voor haar. En dat is ook wel zo: God laat nooit los wat Zijn hand begonnen is en daar moet je op durven te vertrouwen.
Het is als buitenstaander zo gemakkelijk om te denken dat het hun eigen schuld is, dat ze bepaalde dingen gewoon niet hadden moeten doen. Ik ben nogal nuchter en denk al snel: Als een stem zegt om tegen Gods wil in te gaan dan is het dom als je er toch tegenin gaat. Maar zo is het niet bij iemand die in die situatie zit. Ze willen het niet, maar moeten het doen, doen ze het niet dan kunnen ze niet leven. Het is een dagelijkse strijd en ze hebben onze steun en gebed enorm hard nodig.

Nu in deze tijd van corona zag ik vaker berichten voorbij komen over jongeren die juist door de lockdowns en het verminderen van sociale contacten eraan onderdoor gaan. Het zijn moeilijke tijden ook voor deze jongeren. En we kunnen God kennen, net als het meisje die ik leerde kennen, en denken met God alles -wat nodig is in het leven- te hebben en alsnog kunnen we onderuit gaan. Alsnog kunnen we moeilijke momenten (stormen) meemaken en in de put raken. Het is zo belangrijk om Hem niet los te laten, ook niet in die omstandigheden, Hij laat ons ook niet los. Zelfs als het te moeilijk lijkt te worden is het belangrijk om vast te houden aan Gods beloften die ook in Zijn woord te lezen zijn. God wil er zijn voor ieder mens, Hij wil er ook zijn voor al die jongeren en voor dat meisje.