De leus "Afval bestaat niet"
is een slogan die wordt gehanteerd
op basisscholen, universiteiten, in de media.
Vooral onze kinderen wordt veel over afval geleerd.

Over hergebruik van afgedankte zaken,
over basismaterialen en de grondstoffen
waarvan men toch ook nieuwe kan maken,
want die oude inzichten zijn gaan versloffen.

Jongeren zijn bezorgd over de plastic soep
te land en in alle wateren op onze planeet,
houden opruimacties vanwege de troep:
overal ligt meer dan je ziet en van weet.

Buiten kijf staat dat vele mensen zich irriteren
aan drankblikjes, achteloos weggesmeten.
Willen we van ons eigen wangedrag,
waarover media steeds informeren,
wel het fijne, het slechte, weten?

We proberen onze jongeren te leren
alcoholgebruik en roken te weren,
sowieso gezonder te gaan leven,
maar wij verzuimen al te vaak 
een goed voorbeeld te geven.

Iedereen schiet daarin wel tekort,
maar is het niet zo dat het tijd wordt
om je te realiseren dat, als je, verslaafd,
dat ongezond smerig roken niet kan laten,
die talloze rondgestrooide sigarettenfilters
woordeloos over onverschilligheid praten?

De meeste ervan worden weggesmeten
door degenen die “volwassen” heten.
Zelfs onder en rond de afvalbakken
ontsieren peuken straat-, bostapijt,
getuigend van grove nalatigheid.
Tot oprapen van zo'n vies ding
bukt, buigt zich, een enkeling.

Als we verantwoordelijkheid
zelfs hieromtrent niet oppakken,
wél op die jeugd van tegenwoordig
met onze betweterij in gaan hakken,
bedenk dan dat wie zonder zonde is
geen recht heeft op dat stenen gooien.
Geef onze niet meer onbezorgde jeugd
meer begrip, vooral geduld en ook respijt.

Voorjaar 2020