Tegen dit gloeiende nazomerweer
zijn wandelaars slechts in het bos bestand:
de zomer gaat wat verder, aan de rand
van het nabij gelegen Drontermeer
met dertig graden Celsius tekeer.
De zon, die nu vanuit het zenit brandt,
raakt net het paadje waar ik aan de kant
mijn rugzak neergezet heb en pauzeer.
Als ik een boterham eet en wat drink,
zie ik opeens een pikzwart padje gaan,
niet groter dan een kootje van mijn pink.
Het gaat er onverdroten tegen aan:
drie hupjes, even zitten, dan weer flink.
Wij delen een minuut van het bestaan.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.