Een niet te stuiten kracht

Nu alles steeds verandert,
Niets is,
niets blijft,
zoals was,
wat altijd is geweest,
verdwijnt.

Blijft nog bestaan,
van wat wij vinden,
dat waar is,
puur en echt?
Als helder licht,
dat in het duister schijnt?

Zal Liefde, Recht en Hoop,
Respect en Mededogen,
Voor altijd dan vergaan?
Hoe moet ik als gelovig mens,
in deze wereld staan?

Is er een macht,
een kracht,
of enig geld of goed?
Dat Liefde kan doen zwichten.
Of Hoop,
de Bron van Moed,
voor altijd kan ontwrichten?

Het bange hart verlangt,
naar rust,
in deze onzekere tijden
een veilige haven zoekt
een eind aan ‘s werelds lijden.

Als rechtspraak,
niet meer recht doet,
maar ernstig blijkt te falen,
de mens geen vrede vindt,
maar slechts nog lijkt te dwalen.

Laat je Geloof in Liefde Gods,
en Hoop en Recht niet varen.
Houd nu juist stand,
in storm en in gevaren.

Want in Geloof en Hoop daar ligt
een niet te stuiten kracht.
Zoals een ferme hand,
hulpvaardig jou wordt toegestoken.
En moedeloosheid, kou en kilte,
krachtig wordt weersproken.

Niet wraak of bitterheid,
of harteloos gericht zijn op jezelf.
Maar Liefde is de bron,
van God gegeven,
nog sterker dan de zon,
brengt Liefde,
warmte in jouw leven.

Houd Hoop, Geloof en Liefde
vast in jouw hart geborgen.
Verrijk zo jouw bestaan,
en wijs zo anderen,
als gids,
de Ware Weg te gaan.

(1 Johannes 4 vers 7 t/m 9)