Hij blijft nooit onopgemerkt,
want hij heeft het Down-syndroom.
Is verstandelijk beperkt
en speelt heel graag xylofoon.
Heeft een muzikale gave,
maakt gebruik van zijn talent
door te spelen op zijn staven
van 't orkest: De Jostiband.
Hij moest zich weer voorbereiden
op het kerstconcert dat jaar.
Dus het waren drukke tijden
om te oef'nen met elkaar.
En zo oefenden ze tesamen
van het Kind dat werd verwacht,
van de koningen die kwamen
en het mooist was 'stille nacht'.
O, wat was hij zenuwachtig
toen de grote dag aanbrak.
Maar hij speelde werk'lijk prachtig,
het publiek ging uit zijn dak.
Met de tranen in de ogen,
zong toen iedereen tot slot
vol ontroering, diep bewogen,
't mooie lied; 'Ere zij God'.
Toen 't publiek begon te juichen
aan het eind van het concert
en de Josti's gingen buigen
en hij heel euforisch werd,
toen hij in de vreugd mocht delen
zei hij: 'Dank U Lieve Heer,
dat ik xylofoon kan spelen.
Volgend jaar doe ik het weer'.
