In een vloedgolf van liefde
dendert U mijn hart binnen,
gooit me van mijn sokken,
van mijn voetstuk.
Alles in me is verzet,
omdat ik overeind wil blijven.
De zee trok zich terug
voordat vernietigende vloedgolf
testte wat in mij bestand was
tegen Uw waterkracht.
Uw zegen kwam in milde regen
die niets in mij te pletter slaat.
U doet mij groeien, bloeien,
vrucht dragen en weet dat
ik me in hitte van woestijn
vertrouwvol in het water baad.
Levend water, levend Licht,
niets baart me nog echt zorgen:
ook als de tsunami komt,
dan vertrouw ik op Uw Morgen.
2004
2004