Verdwaald in de herfstnevel

De tijd loopt achteruit
en ik vraag me af
wat ik fout heb gedaan.

Ik lijk wel verdwaald
tussen de vele herinneringen.
Ik vertel verhalen, met alleen
mijn schaduw om me heen.

Heer, laat me niet verloren
lopen in verwarring...(*)
Ook al ben ik soms niet meer
dan de herfstnevel,
die vermoeid haar sluiers legt
over den en wei,
waak over mij.

Ik geloof dat U mij rust
kan geven.
Ik heb U nodig, Heer!


(*) herinnering aan mijn oude papa,
zo verward tijdens zijn laatste 
levensmaanden.