nooit zal ik . . .

vol vuur
spreekt petrus
zich uit
nooit zal ik . . .
U verlaten

en toch
was daar een dag
dat vuur
van woorden
gedoofd wordt

dat moed
omslaat in angst
verlaten
de doorslag geeft
tot liegen

zich warmend
aan een vuur
pareert hij koud
de woorden
ik ken Hem niet

- - -

hoe dikwijls
heb ik
die woorden
nooit zal ik . . .
zelf uit gesproken

zijn woorden
van dien aard
in mijn gedachten
opgeborreld
U weet het Heer

ik schaam mij diep
toch vraagt U
keer op keer
petrus
heb je Mij lief

U kent mij
door en door
zelfs mijn gedachten
U weet
ik heb U werkelijk lief