"Vergeef 't hun, Vader, want ze weten niet
wat zij doen", zijn de woorden die ze hoorden,
die Hij vol liefde uitsprak, als akkoorden
zo zoet, als was 't een laatste kus om niet.

Die ieder teder Zijn vergeving biedt,
dit ons eens leerde bidden met Zijn woorden,
weet : wrok en haat zijn zware, zwarte koorden,
in duister houdend zielen in verdriet.

Een koord van deze soort onttrekt het licht,
dat zielen nodig hebben voor het Leven,
dat hen na hun verscheiden wacht in 't Licht.

Vergeven is in waarheid licht zich geven,
gelijk aan d' ander aan zichzelf gericht,
verlichten ieders ziel, dat doet vergeven.