Ik zou het zo graag willen weten
Kunnen jullie ooit vergeten
Het kind, dat uit je lichaam kwam
De zoon, die je hebt opgevoed
Die je met liefde hebt omringd
Die nu 't heldhaftig krijgslied zingt
De wapens neemt, omdat het moet
Hij weet, mij wacht het paradijs
Het is hem zo geleerd, niet anders
Een kind, met wapens in zijn handen
Zo gaat hij, waar die plicht hem wijst
En zo neemt ook de moeder hier
Afscheid van haar legerkind
Dat avontuur en missie vindt
Natuurlijk werk, maar ook vertier
Totdat de dood die plicht verstoort
Dan wordt het stil, stil van verdriet
Tranen van moeders, zie je niet
't Is God van beiden, die ze hoort
