Even stilstaan bij het stil verdriet
de zorgen die er zijn
vaak niemand die het lijden ziet
jouw angsten en jouw pijn
het afscheid van wat is geweest
steeds stapjes achteruit
verzwakking en verlies van geest
alweer een deur die sluit.
Even stilstaan bij de kwetsbaarheid
de onrust, het gedrag
verwarring en verlies van tijd
het wisselt soms per dag
de onmacht krijgt de overhand
dat machteloos gevoel
soms uitgeput en opgebrand
het vergt een heleboel.
Even stilstaan bij de tijd die komt
veel dingen onbekend
het leven raakt steeds meer vervormd
verlies dat nooit echt went
maar houd je aan de Vader vast
ook in jouw stil verdriet
zegt Hij: Ik ken jouw levenslast
en Ik verlaat jou niet.
Nu jij je oude maatje mist
-te midden van de storm-
het leven zwaar en moeilijk is
geef Ik de toekomst vorm.