Het nieuwe leven lacht ons toe.
De lente knapt uit al haar voegen.
Takken die ooit bladeren droegen,
sieren zich met bloesem zoet.

En juist in deze voorjaarstijd
gedenken wij de droefenis
die Christus' dood en lijden is,
zo bitter en vol eenzaamheid.

Maar toch..,
Zijn dood bracht ons het nieuwe leven
zoals het nieuwe groen ontspruit,
elk puntje op nieuw leven duidt,
belofte om nooit op te geven.

De tijd van lijden is gekeerd
toen Hij in louter licht verscheen.
Weg was die zware, grote steen,
zo kil en koud, hij is niet meer.

Zijn opstanding, de dood veracht,
brengt ons de boodschap van de hoop.
De natuur in kleur gedoopt,
de nieuwe lente, die ons wacht!