Zijn nieuw geboren kind

Toen grievende woorden littekens maakten
Al m’n bedoelingen werden getorpedeerd
Ik niet meer op m’n emoties kon inhaken
Mijn ziel tot in het diepst was geblesseerd
 
Toen ’t meer kostte, dan ik kon opbrengen
Moest zwijgen, in plaats van te ventileren
Het op eigen kracht niet meer kon volbrengen
Mijn ego hierdoor ernstig begon te frustreren
 
Toen ik mijn gestelde doelen écht niet haalde
Op al m’n vragen, verkeerde antwoorden kreeg
Van alle ‘goede bedoelingen’ van de ander baalde
Mijn innerlijke stem, ’n hele poos naarstig zweeg
 
Toen zakte de moed me in de schoenen
Ging ten onder aan zelfmeelij en onbegrip
Kon me met de werkelijkheid niet verzoenen
Kreeg het woord vergeving niet over de lippen
 
Toen ging ik als laatste redmiddel, in gebed
Gooide al mijn frustratie en onmacht eruit
Mijn gevoelens werden nu, op z’n kop gezet
Er kwamen zelfs woorden van overgave uit
 
Toen werd ik van binnen door genade geraakt
Voelde rust en vrede, door me heen stromen
Er werd, een diepe zucht van verlichting geslaakt
Toen ik als ‘Zijn nieuw geboren kind’, bij Hem mocht komen