om alles wat gebeurd was.
Ik was verdrietig
en teleurgesteld in God.
Want Ik had verwacht
dat Hij tot mij zou komen,
ik had het echt verwacht,
want ik bouwde op die Rots.
Toch viel ik heel hard,
echt pijlsnel naar beneden.
Toch viel ik heel snel,
tot onder in dat dal.
Daar riep ik het uit:
O Heer hoe moet het verder?
daar schreeuwde ik luid:
O Heiland, help ik val.
Ik riep waar bent U Heer,
waar zijn dan Uw handen?
U ziet toch dat ik val,
wanneer pakt U mij vast?
Ik ben bij U bekend,
wanneer komt U mij helpen?
U weet echt alles Heer,
of ben ik U tot last?
Toen sprak de Heer tot mij:
Kind raak niet ontmoedigd,
want ook in dat dal
ben Ik een deur der hoop.
Mijn kind vertrouw Mij maar,
Ik help je weer naar boven,
veilig in Mijn armen
en schenk jou weer geloof.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.