Zolang als ik mij herinner
hing die klok daar aan de muur.
Een klok met een lange slinger,
die sloeg om het half uur.
Een antieke Friese staartklok
de kast was mahonie bruin.
Engeltjes als ornamenten
musicerend op bazuin.
En achter het glazen deurtje
was de fraaie wijzerplaat.
Mooie kleuren, hand beschilderd,
in oorspronkelijke staat.
't Was de staartklok van mijn oma
waar 'k herinn'ring aan bewaar.
En die klok tikte de tijd weg
die beperkt was voor haar.
Toen mijn oma werd begraven
zat er in mijn keel een brok.
Want toen dwaalden mijn gedachten
naar die oude Friese klok.
Naar de engeljes die bliezen
in een muzikaal akkoord.
'Eens als de bazuinen klinken'
oma heeft ze echt gehoord.
Waar die klok toen is gebleven?
Ik heb werk'lijk geen idee.
Iemand heeft hem vast georven
en nam oma's staartklok mee.
Die antieke Friese staartklok
de kast was mahonie bruin.
Engeltjes als ornamenten
musicerend op bazuin.
